Elmanın veya etin yenilecek kısımlarını yiyerek diğer kısımlarını atıyoruz. Yenilmeyen kısımdan küsüp, o nimetlerden tamamen istifadesiz kalma yoluna gitmiyoruz. Zaten akıl da bunu icabettirmektedir.
Yukarıdaki meseleyi din kardeşlerimizle olan münasebetlerimizde de esas almalı, onların kusurlu gördüğümüz veya zannettiğimiz hâllerini bahane edip onlardan alâkamızı kesme cihetine gitmemeliyiz.
Bizim vazifemiz o kardeşlerimizin güzelliklerinden istifade etmektir. Ancak, böyle yaptığımız takdirde her zaman kemale doğru yol alır, terakki ederiz. Onların fenâlıklarını sayıp dökmek bize bir şey kazandırmadığı gibi, onları küçük düşürmek de bizi büyütmez.
Nasıl ki bir kimse başkalarının cehlini iddia veya ispat etmekle, kendisinde ilmen hiçbir terakki ve kemâl meydana gelmez. Âlim olmak isteyen şahsın, ilme bizzat eğilmesi ve çalışması icabeder. Aynı şekilde, başkalarının rezaletini sayıp dökmek de insana fazilet kazandırmaz. Ve hâkezâ kıyas edebilirsiniz.
