İnsan, evvelâ Allah’ı sevmelidir. Çünkü, sevgiye sebep olan her kemâl ve her cemâl O’ndadır. Şu kâinatta çiçeğinden baharına, dağından bağına, nehirinden deryasına ve zemininden semâsına kadar sevdiğimiz, takdir ve tahsin ettiğimiz her şey Cenâb-ı Hakk’ın isimlerinin ve sıfatlarının güzelliğinin âyineleridir. Bu bakımdan Cenâb-ı Hak, kendi ayinelerini, hususan en mükemmel ayine olan Hz. Peygamber’i sevmektedir. Ezelden ebede bütün nimet ve ihsanlar, lütuf ve ikramlar O’nun hazinesinden gelmekte, O’nun kereminden akmaktadır. Faraza bu nimetler ve ikramlar olmasa bile yine Cenâb-ı Hak sevilmelidir. Çünkü Allah,
“sebebsiz ve bizzât mahbub olan kemal-i mutlak sahibi, Zât-ı Zülkemal ve Zülcemal” 1 dir.
Allah’ın sevgisine mazhar olmaktan daha büyük bir saadet, şeref, izzet ve sürur düşünülemez. O’nun muhabbeti, fani ve geçici olan dünyanın birkaç günlük zevkiyle mukayese edilmez.
Allah tarafından insanın kalbine yerleştirilen nihayetsiz muhabbet, nihayetsiz cemal ve kemal sahibi olan Cenâb-ı Hakk’a mahsustur.
Dipnotlar:
1 Şualar.
