Yolculuğu esnasında bir kışlaya rastlayan adam, o kışlanın maliki olan zatı bildikten sonra, artık onun hatırına, “Acaba bu kışladaki askerler kimin askeridir veya bu silahlar kimin silahlarıdır?” şeklinde bir soru gelmez.
İşte bu kâinat da âhirete nisbeten bir kışla hükmünde olup, bu kışlanın sahibi ve mâliki kim ise, kâinattaki umum eşyanın da insanların da sahibi O’dur.
O hâlde, bir insan, yalnız ve yalnız Sultan-ı Kâinat olan Hâlik-ı Zülcelâl’e asker olacak ve O’nun rızasını tahsile çalışacaktır.
