Cesed, bir cihette ruhun elbisesi, diğer bir cihette de evi mesabesindedir. Bir kimse fevkalâde güzel elbiseler giymesine rağmen kendisi çirkin olsa, o kimseye çirkin hükmü verilir. Elbisenin güzelliği onu güzel etmez.
Veya bir kimse evine fevkalâde ihtimam gösterip her köşesini tezyin ettiği hâlde, kendi temizliğine hiç dikkat etmezse, bu adama da “pis” hükmü verilecektir. Evinin temizliği onu temiz etmez.
İşte, sadece bedeniyle alâkadar olup, ruhuna hiç ehemmiyet vermeyen veya onu ikinci plâna atan kimselerin hâli bu misâllere benzer.
