Şehire inen bir köylü, kendisini şehirde satılan eşyadan müstağni bilse, köyüne hiçbir faydalı ticaret etmeden, eli boş olarak döneceği muhakkaktır. Fakat ihtiyacını ve şehirdeki o malzemeleri kendi başına yapabilmekte âciz olduğunu anlasa, ihtiyaç duyduğu bütün levazımatını tedarik etmeye çalışır.
İşte insan da bu dünyada o köylü adama benzer. Acz, fakr ve ihtiyacını bildiği derecede, o Kadir-i Rahîm’in dergâhına ve rahmet hazinesine iltica edecek ve gideceği yer için tedarikâtta bulunacaktır.
