Güneş kendi ışığıyla kendi yolunu görmediğine göre, ona takılan o mücevherat onun için değil demektir. Güneşle ışık arasındaki bu münasebet, bulutla yağmur arasında da mevcuttur. Bulutun da yağmurları dökerken kendi tarlalarını sulamadığı zahirdir.
Aynı münasebeti ağaçlarla meyveler arasında, toprakla hububat ve sebzeler arasında ve nihayet hayvanlarla et ve süt arasında da görmek mümkündür. Ne elma ağacı kendi elmasını yemekte, ne toprak buğdayken kendisine ekmek yapmakta ve ne de koyun kendi sütünü içmekte veya kendi etiyle beslenmektedir.
Bütün bu faaliyetlerin hedefinde insan vardır. Bu ihsanların şükrünü hiç düşünmeyen insan, nasıl insan olabilir?
