Memer, gelip geçilen yer demektir. Değirmenin oluklarından veya tesisat borularından su geçmekle beraber, ne oluklarda ve ne de borularda su bulunmamaktadır. Bunlar sudan bir hisse alamamışlardır. Aynı şekilde bir yoldan insanların geçmesiyle o yol insaniyetten bir hisse alamaz.
İnsan da Cenâb-ı Hakk’ı tanımazsa, O’na iman ve itaat etmezse, kendinde tecelli eden esmâ-i İlâhiyye’nin güzelliğinden bir hisse alamaz.
İman ve itâat etmesi hâlinde ise, memerlikten kurtulup mazhar olur. Bu hâliyle güneşin ziyâsına mazhar olan bir ayna gibi kendi de ziyâlanır, güzelleşir ve şereflenir.
