Ölüm, ilahi meş’aleden akan çeşm-i can-ı füruzandır. Gözlerden akan yaşlara dermandır. Hiçbir pehlivan onun kolunu bükemez ve bükemedi, hiç kimse ona mukavemet edemez ve edemedi. Hiçbir fert onun pençesinden kurtulamaz, kurtulamadı ve kurtulamayacaktır. Bu hakikat bir ayette mealen şöyle ifade edilir:
“De ki: Sizin kendisinden kaçtığınız ölüm, muhakkak sizi bulacaktır. Sonra görünmeyeni ve görüneni bilene döndürüleceksiniz. O size (bütün) yaptıklarınızı haber verecektir.”[1]
Cahit Sıtkı Tarancı da ölüm hakkında şöyle diyor:
“Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.”
[1] Cuma Suresi, 62/8.
