Bir çocuk, validesinin memesini emme fıtratında olduğundan, gerçek memeyi kaybeden ve dolayısıyla da gıdasız kalan çocuklar, bu defa yalancı memeleri veya parmaklarını emmeye başlamakta ve böylece kendilerini avutmaktadırlar.
Aynen bu misâl gibi, ibadet etmek de insanın fıtratında dercedilmiş bulunduğundan, Allahü Azîmüşşân’a kulluk etmeyen kimseler, taşlara, ateşe, güneşe veya tabiata tapmakta, veyahut çocuğun kendi parmağını emmesi misâli, bizzat kendi nefislerinin emriyle oturup kalkmaktadırlar…
