Okuldan kaçan talebeleri bir araya toplayarak, onlara okumanı ve ilmin iyi olup olmadığını sorsanız, hepsi: Elbette iyidir diyeceklerdir. “O hâlde, niçin okuldan kaçtınız?” sualine ise, her biri ayrı bir bahane bulacaktır. Şimdi bu talebeler okula dönmedikleri müddetçe, sadece okumanın ve ilmin iyi olduğuna inanmakla okuldan ne fayda elde edebilirler?
Namaz kılmanın iyi olduğunu tasdik edip de kılmayanların hâli yukarıdaki misâle benzer.
Bir kimse sadece tıp fakültesinin doktor yetiştirdiğini bilmekle veya doktorluğu sevmekle doktor olamaz. Bizzat fakülteye girip okuması lâzım gelir. Okumadan doktor olmak isteyen bir lise mezununa: “Niçin böyle yapıyorsun; fakülteye girip doktorluk için icabeden amelleri işlesene?” dediğimizde, ondan şöyle bir cevap alıyoruz: “Sen benim kalbime bak? Benim tıp fakültesine öyle bir imanım ve doktorluğa karşı öyle bir muhabbetim var ki, tarif edemem. Yarın kimin doktor olacağını Allah (C.C.) bilir.”
İslâm’ın icaplarını yerine getirmedikleri hâlde, kalblerinin temiz olduğunu zan ve iddia ederek, bu mugalata ile cennet bekleyen kimselerin misâli yukarıdaki gibidir.
