Her hayvan, dünyada en güzel bedenin kendisine takıldığını, en iyi rızkın ona verildiğini ve en sevimli yavrunun kendi yavrusu olduğunu bilir ve hayatından memnun olur. Meselâ, bir derede neş’e ile birbirine seslenen kurbağalar hayatlarından gayet memnundurlar. Yanına yaklaştığınızda sanki “Kurbağalığımızı elimizden alacaklar.” diyerek hemen kaçarlar. Onları Dolmabahçe Sarayı’na koysanız hapsetmiş olursunuz. Aynı şekilde, bir karga, itina ve ihtimamla beslediği yavrusunu şehzade ile değişmez.
Diğer hayvanlar da bunlara kıyas edilebilir.
Bu hal, Allah’ın Âdil ve Hakîm isimlerinin harika bir tecellisidir.
