Hiçbir insan, kendi gayretiyle, kesbiyle, ilmiyle, iradesiyle peygamber olamaz. Peygamberlerin, sohbet-i İlâhiyye ile bir anda eriştikleri kemâlâta, diğer insanlar milyarlar senede ulaşamazlar.
Peygamberlerle diğer insanlar arasındaki bu mühim farkı da şöylece izah edebiliriz:
Bir sadrazam, padişahın raiyyeti namına, ona muhatap olup hiçbir ferdin kendi başına, vasıtasız vâkıf olamayacağı birçok esrâra vâkıf olur. Peygamberler de ulûhiyet dairesine ait birçok sırlara, hikmetlere mazhar olurlar.
Malûmdur ki, koyunlar, -faraza irade sahibi olsalar- kendi hissiyat ve duygularını, anlayış ve kavrayışlarını ne kadar artırırlarsa artırsınlar, çobanlarının ilmine ve irfanına kavuşamazlar. Çobanın bir saatte kazandığı ilme ve mazhar olduğu feyze onlar, binlerce senede erişemezler.
Diğer insanlarla peygamberler (Aleyhimüsselâm) arasındaki fark da buna benzer.
