Hikmetle yazılmış bir kitabın kâtibini veya san’atkârâne yapılmış bir eserin san’atkârını aradığımızda, bize aradığımız kâtip veya sâniin kör bir zat olduğu söylense inanmayız. Hem kör, hem de sağır olduğu söylense, bu fikri kat’iyyetle reddederiz. Hem kör, hem sağır, hem de şuursuz olduğu söylense, bu iddiaya ancak güleriz. Hem kör, hem sağır, hem akılsız ve hem de hayatsız olduğu söylense, bu hurafeyi tavsif edecek söz bulamayız.
İşte tabiat, bu son iddiada belirtilen mevhum san’atkârdan başka bir şey değildir.
