En büyük himmet ve gayretin insanın terbiyesine, ahlâk ve faziletinin tekmiline sarf edilmesi gerekir. Bozulmuş içtimaî çarkların yenilenmesi ve hayat bulması, tedavinin kalp ve dimağdan başlatılması ile mümkündür.
Evet, beşerin terbiyesi, kalbin iman ile tenevvürüne, fikrin de ilimle terakkisine bağlıdır. Zira akıl ile kalbin, ilim ile inancın imtizacı zaruridir ki, âlicenap hassas ruhlar, fazıl dimağlar, selim kalpler, ahlâklı ve necip simalar yetiştirilebilsin.
