Bir padişahın iki oğlundan birisinin diğeri ile kavga ettiğini duyan ahaliden bir kısım kimseler, ellerine çadır kazıklarını alarak sarayın kapısına dayansalar ve kendilerine niçin geldiklerini soran padişaha: “Senin oğullarının kavga ettiğini duyduk, oğullarından falan haklı, filân ise haksızdır.” deseler, elbette padişah, bu haddini mütecaviz güruhu: “Benim oğullarımdan size ne!..” diyerek kapısından kovacaktır.
Hazret-i Ali Efendimizle, Hazret-i Muaviye’nin (R.A.) her ikisi de Peygamber Efendimiz (S.A.V.) Hazretleri’nin sahabeleridirler. Onları muhakeme etmek, birine haklı, diğerine haksız demek ve haksız telâkki ettiğimiz sahabeye insafsızca hücumlarda bulunmak, bizim haddimizin fevkindedir ve edebe münafidir.
Elbette ki bu kavgada bir tarafın içtihadı diğer tarafınkinden daha isabetli ve haklı olacaktır. Fakat isabetsiz olan karşı tarafın muhakeme ve muhasebesi bize düşmez…
