Pusula ibresinin yönünü ve istikametini tesbit etmesi, bir kutbun cazibesiyledir. İbrenin yönü değiştirilse bile, o yine kutba teveccüh eder.
Aynen öyle de:
İnsan, kendini hadsiz düşmanlarından koruyacak bir nokta-i istinad ve hadsiz ihtiyaçlarını karşılayacak bir nokta-i istimdad aramaya fıtraten muhtaç olduğundan, vicdan daima nihayetsiz Kadîr ve Rahîm bir zata teveccüh eder ve O’nu gösterir. En gafil ve mütemerrid insanların bile musibet ve korku zamanında “Allah!..” diye bağırmaları ve O’ndan meded beklemeleri, bu müddeamızı teyid eder…
