Kalem, insanla yazı arasında bir perdedir. Yazılardaki mânâ ve imlâ ve muhataba hitap kalemi reddeder; bedahetle bir kâtibin varlığını gösterir.
Aynı şekilde tabiat da bir perdedir. Meselâ, bir elma şekliyle, rengiyle, kokusuyla, tadıyla, vitaminiyle ve içindeki çekirdeğiyle, mükemmel ve manidar olarak yazılmış bir kelime gibidir. Bu elma kelimesi rengiyle insanın gözüne, tadıyla diline, kokusuyla burnuna, vitaminiyle bedenin hüceyratına ve çekirdeğiyle de müstakbeldeki insanlara hitap etmektedir. Bu hitabı ve mânâyı ne ağaç ne toprak ne de kâinata verebiliriz.
