İnsandaki zahirî ve bâtınî duygulardan her biri dünyadan daha kıymettardır. İnsan ne görmesini, ne işitmesini ne aklını ne hafızasını ve ne de sevgi, korku gibi herhangi bir hissini, dünya saltanatı ile değişmez.
Her biri, dünyadan çok daha kıymettar olan bu cihazatın tamamını, dünyanın cüz’î bir meselesine nasıl sarfediyoruz? Yukarıda bahsettiğimiz cihazattan biri olan akıl, cennetten de kıymetlidir. Akılsız bir kimseyi cennete koysanız ne derece istifade edebilir.
Şu hâle göre, her bir cihâzat-ı insaniye, insanın sırf bu dünya için yaratılmış olmadığına ve onun esas vazifesinin rızâ-i İlâhiye’yi tahsil ve irfan meydanında terakki etmek olduğuna birer şahittir.
