Farz-ı muhal olarak, Cenâb-ı Hak bizim bu dünyaya geliş şeklimizi kendi ihtiyârımıza bırakarak bizlere hikmet lisanıyla bildirseydi ki; “İsterseniz sizi dünyaya öyle bir nevi mahlûk olarak göndereyim ki, sadece benim irademle işlerinizi görüp, benim dediğim şeyleri yiyiniz ve benim gösterdiğim yerlerde yaşayınız.” Veya, “Sizi öyle bir tarzda göndereyim ki, siz benim takdim ettiğim her şeyin en iyisini kendi ihtiyâr ve iradenizle intihâb ediniz. Yani, kendi iradenizle her şeyin iyisini yiyiniz, iyisini işleyiniz…” Bu durumda bizler elbetteki bu ikinci şıkkı seçecektik.
İşte, bahsedilen birinci nevi mahlûklar hayvanat, ikinciler ise insanlardır.
İnsana verilen cüz’î ihtiyârînin kıymet ve ehemmiyetine, bu misâlle bir derece bakabilirsiniz.
