“Hükümlerin hayırlısı sulhdür.”
İnsan ancak barış ve sulh ortamında fikirlerini anlatır ve diğer insanların görüş ve düşüncelerinden istifade eder. Kavga ve husumet ortamında fikir alışverişi yamak mümkün değildir.
İnsanlarla iyi geçinmek gerekir. Şu da var ki küfür ehli ile iyi geçinmek demek, onların küfürlerini hoş görmek demek değildir. Tarihî bir hakikattir ki, İslamiyet, Hudeybiye Antlaşmasını takip eden barış yıllarında daha fazla yayılmıştır. Bu barış devresi iki yıl sürmüştü. Tarihçiler bu iki yıl içerisinde İslam’ı kabul edenlerin sayısının, İslam’ın başlangıcından itibaren geçen yirmi yıla yaklaşan zaman içerisinde Müslüman olanların sayısından daha fazla olduğunu kaydederler. Bundan dolayıdır ki, İmam Zühri “İslâm tarihinde Hudeybiye kadar büyük bir fetih yoktur.” demektedir. Bu ilgi çekici tespit de İslam davetinin savaşı değil, barışı aradığını ve dinin bir nasihat olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.
