Yol boyunca bu ve benzeri birçok suale cevap araya araya Erzurum’a geldim.
Fedakâr ve âlicenap Nur Talebeleri kardeşlerime, Üstad’ımın ve talebelerinin selâm ve dualarını takdim ettim. Seyahat hâtıralarımı kendilerine naklettim. Yeni bir şevk ve heyecanla Nûr hizmetimize devam ettik.
Ve ben bu seyahatten aldığım şevk ve gayretle Risale-i Nur’u büyük bir azimle yeniden okumaya koyuldum.
Risale-i Nur’da geçen hakikatları evvelâ, kendi nefsim için nefsimde ma’kes bulması için mütalâa ediyordum. Bu hakikatları halis bir niyetle, ciddi bir sadakatle kendi nefsime karşı vererek tekrar tekrar okudum. Bu hal, hem nefsimde, hem fikrimde, hem içtimaî hayatımda azim inkılâplar yaptı; bütün ibadet ve hareketlerime sirayet etti. Onlara yeni bir ruh kazandırdı.
Risale-i Nur, İslâmiyete hizmet anlayışıma, millet ve devlet anlayışıma, yeni yeni ölçüler kazandırdı.
Haftanın, hemen her günü muhtelif evlerde Risale-i Nur desleri yapıyorduk. Hakikati taharri eden, şüphe ve tereddütleri izale etmek isteyen, manevî yaralarına merhem arayan insanlar bu sohbetlere akın ediyorlar, sorularını samimi bir hava içinde rahatlıkla soruyorlardı. Okunan derslerden, yapılan sohbetlerden gerekli cevabı alarak tatmin oluyorlar ve tekrar görüşmek arzusuyla memnuniyet ve huzur içinde ayrılıyorlardı.
Derslerimize, bazen art niyetli, maksatlı kişiler de gelir, İslâm akaidini inkâr, yahut tezyif edici sorular sorarlardı. Ben onları önce sakin sakin dinler, sonra da sorularına Risele-i Nurlardan mukni, müdellel cevaplar okurdum, aldıkları cevâplar karşısında şaşkına döner ya ikna, yahut ilzam olur giderlerdi.
Bu dersler vesilesiyle Risale-i Nur’un dostları günbegün çoğalıyor, Nurları bizzat okuyup istifade edenlerin sayısı gittikçe artıyordu.
