Beşerdeki bütün huzursuzluklar, hep manevî açlığın neticesidir. Cismanî ihtiyaçlar dünyevi, fâni ve mahduttur. Ruhi ihtiyaçlar ise ebedîdir. İnsanın manevî ihtiyaçları maddî ihtiyaçlarından çok daha önemlidir.
İnsan denilen bu ulvî mahlûku sadece midesini beslemeye mahkûm etmek, onun aklını kesip de midesine yedirmek gibidir. İnsana gerçek huzuru yaşatan manevî değerlerdir. Manevî değerlerin temeli ise imandır, fazilettir, ibadettir.
