Dünya ve içindekiler geçici, fâni ve zevale mahkûm olduğu için, dünyaya gelen her insanın bir süre kaldıktan sonra başka ve daimi bir memlekete göç etmesi yaratılışın icabıdır. Dünya bir imtihan salonu olduğundan, imtihanını bitirenler yerlerini başkalarına bırakarak bu âlemden ebediyet yurduna göç eder.
İmtihanın bir gereği olarak, bu misafirhanede iman-küfür, hayır-şer, güzel-çirkin, kâr-zarar gibi birbirine zıt şeyler beraber bulunur. Burada Cenab-ı Hakk’a iman edenler, O’nun emir ve yasaklarına riayet edip nefsini ıslah edenler ebedî bir hayatta nihayetsiz nimetlere mazhar olacaklardır. Dünyanın bir imtihan yeri ve bir misafirhane olduğunu unutarak, kendilerine ihsan edilen maddî ve manevî duyguları nefs-i emarenin süflî arzuları için kullananları ise, elim azaplar beklemektedir.
