“Ölümüm Hayatımdan Çok Hizmet Edecek”
Üstad’ımızın aramızdan ayrılışı ile yetim kalmışlığın havası içerisinde mükedder bir vaziyette Erzurum’a döndük. Arkadaşlarımız arasında kısa bir panik havası yaşandı. Herkesin yüzünde şu soru okunuyordu:
“Üstad’ımız, aramızdan ayrıldı, âhirete teşrif etti. O’nsuz acaba bu hizmet nasıl yürüyecek? Bundan sonra hizmetin seyri nasıl olacak?..”
Bu endişelerimize, Üstad’ımızın eserlerinden şu ifadelerinde cevap bulduk:
“… Feîillâhühamd, Hizmet-i Kur’aniye ve imaniyede Cenâb-ı Hak rahmetiyle öyle kardeşleri bana vermiş ki, vefatım ile o hizmet bir merkezde yapıldığına bedel, çok merkezlerde yapılacak. Benim dilim ölüm ile susturulsa, pek çok kuvvetli diller benim dilime bedel konuşacaklar. O hizmeti idâme ederler. Hattâ diyebilirim: Nasıl ki, bir tane tohum toprak altına girip ölmesiyle bir sümbül hayatını netice verir; bir taneye bedel yüz tane vazife başına geçer. Öyle de mevtim hayatımdan fazla o hizmete vasıta olur ümidini besliyorum.”
Üstad’ımızın bu ve benzeri tesellidâr sözleriyle yeniden toparlandık, aşk ve şevkle hizmete sarıldık.