Bediüzzaman'ı Nasıl Tanıdım?

“Ölümüm Hayatımdan Çok Hizmet Edecek”

Üstad’ımızın aramızdan ayrılışı ile yetim kalmışlığın havası içerisinde mükedder bir vaziyette Erzurum’a döndük. Arkadaşlarımız arasında kısa bir panik havası yaşandı. Herkesin yüzünde şu soru okunuyordu:

“Üstad’ımız, aramızdan ayrıldı, âhirete teşrif etti. O’nsuz acaba bu hizmet nasıl yürüyecek? Bundan sonra hizmetin seyri nasıl olacak?..”

Bu endişelerimize, Üstad’ımızın eserlerinden şu ifadelerinde cevap bulduk: 

“… Feîillâhühamd, Hizmet-i Kur’aniye ve imaniyede Cenâb-ı Hak rahmetiyle öyle kardeşleri bana vermiş ki, vefatım ile o hizmet bir merkezde yapıldığına bedel, çok merkezlerde yapılacak. Benim dilim ölüm ile susturulsa, pek çok kuvvetli diller benim dilime bedel konuşacaklar. O hizmeti idâme ederler. Hattâ diyebilirim: Nasıl ki, bir tane tohum toprak altına girip ölmesiyle bir sümbül hayatını netice verir; bir taneye bedel yüz tane vazife başına geçer. Öyle de mevtim hayatımdan fazla o hizmete vasıta olur ümidini besliyorum.”

Üstad’ımızın bu ve benzeri tesellidâr sözleriyle yeniden toparlandık, aşk ve şevkle hizmete sarıldık.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu