İnsanlar Mabud-u Bilhakk’ı tesbih, tekbir, hamd ve şükür ile O’na yakınlık kazanırlar, ubudiyet vazifelerini ifa etmekle ebedî saadete mazhar olurlar.
Hakikî saadet ve sürura ancak marifetullah ve muhabbetullah ile erişilir. Bunlarla Allah’a manen yakınlık peyda edilir. Bundan hâsıl olan şeref, saadet, kemalat, menfaat ancak kullara aittir. Allah u Azîmüşşan’ın kullarının tesbihine, ta’zimine, ibadet ve itaatine muhtaç olmadığı açıktır.
Bütün varlıklar O’na ibadet etseler O’nun kemali zerre kadar artmayacağı gibi, O’na isyan etseler O’nun izzet ve kemaline zerre kadar noksanlık gelmez.
